توسط : اهمیت مدرسه در سیاست‌های کلان کشور فراموش شده است/
نقد پنهان «مدیر مدرسه» به آموزش طبقاتی و بی‌توجهی به مدارس دولتی و عمومی است.
میکائیل دیانی در گفتگو با خط‌کش گفت: نقدی که من با نگاه عدالت آموزشی در فیلم «مدیر مدرسه» داشته‌ام به آن دسته از مسئولانی است که باید حواس‌شان به عموم جامعه و طبقات مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی می‌بود، اما به سراغ تاسیس مدارس خاص و غیرانتفاعی رفتند و فراموش کردند که مسئولیت بالابردن کیفیت مدارسی را دارند که عموم ایرانیان در آن شرکت می‌کنند.
فیلم کوتاه «مدیرمدرسه» در بستر اتفاقات سیاسی سال گذشته با انتقاد از نظام آموزش و پرورش، خواهان آموزش برابر و توجه به عموم کودکان و نوجوانانی است که در مدارس دولتی و عمومی درس می‌خوانند.
به گزارش تحریریه روزنگار خط‌کش؛ فیلم کوتاه «مدیر مدرسه» به کارگردانی میکائیل دیانی با بازی فاطمه نیشابوری با حضور در چهلمین جشنواره فیلم کوتاه تهران در شمار یکی از پرمخاطب‌ترین فیلم‌های این جشنواره قرار گرفت.
میکائیل دیانی اینبار با فیلم «مدیر مدرسه» با روایتی داستانی به سراغ حوادث پاییز ۱۴۰۱ در مدارس رفته است. او در گفتگو با خط‌کش از اهمیت گفتگو با نسل نوجوان در مدرسه گفت و لزوم توجه و تقویت مدارس دولتی و عمومی که اکثریت جامعه در آن زیست می‌کنند را از وظایف مسئولان کشوری عنوان کرد.
گفتگو با دانش آموزان در مدرسه و برای مدرسه
کارگردان فیلم کوتاه «مدیر مدرسه» با تاکید بر اینکه مدرسه مهمترین بستری است که می‌توان در آن با نسل جدید گفتگو کرد، افزود: آینده کشور متعلق به کودکان و نوجوانان است، بنابراین اگر می‌خواهیم بر روی فضای آینده ایران اثر بگذاریم، باید با کودکان و نوجوانان گفتگو کنیم. ما نزدیک به ۱۵ تا ۱۶ میلیون دانش آموز داریم و باید در بستری که این دانش آموزان حضور دارند با آن‌ها به گفتگو بنشینیم. از این جهت گفتگو با دانش آموزان در مدرسه و اساسا گفتگو درباره مدرسه اهمیت دارد.
مدرسه در مرکز توجه جامعه و جریان مقابل جمهوری اسلامی است
میکائیل دیانی با بیان اینکه تمرکز بر مدرسه در سال‌های اخیر بسیار زیاد بوده است، ادامه داد: این تمرکز را می‌توان در تمرکز فرهنگی و اجتماعی که بر روی مدرسه اتفاق افتاده است نیز مشاهده کرد، از ویدئوهایی که گاهی از برخی مدارس منتشر می‌شود و توجه همه را به خود جلب می‌کند تا تمرکزی که جریان مقابل جمهوری اسلامی بر روی مدرسه به ویژه در اتفاقات سیاسی سال گذشته داشته است.
دیانی با اشاره به اینکه فیلم «مدیر مدرسه» نیز در بستر اتفاقات سال گذشته تهیه شده است، گفت: اصل موضوع فیلم، مدرسه و دانش آموز است یعنی، بستری که دانش آموز و نسل آینده در آن حضور دارند و مواجه‌ای که ما باید با دانش آموزان برای درک متقابل و گفتگو کردن با آن‌ها داشته باشیم.
عدم توجه به دانش آموز و مدرسه در تولیدات فرهنگی
دیانی با تصریح بر اینکه دانش آموزان و مدرسه مخاطب و محور محصولات فرهنگی نیستند، افزود: هنگامی که تولید محتوای فرهنگی و طراحی مسائل اجتماعی صورت می‌گیرد، این مسئله خود را بیشتر نشان می‌دهد. در محصولات فرهنگی ما کمتر مشاهده می‌کنیم که هدف تولیدات فرهنگی، دانش آموزان باشند و یا محصول فرهنگی درباره دانش آموزان تولید شود و همچنین در فعالیت‌های اجتماعی نیز مسئله دانش آموز و در محور قرار گرفتن دانش آموز مدنظر نیست.
کارگردان فیلم «مدیر مدرسه» با یادآوری روزهایی که خود دانش آموز بود، گفت: در مدرسه ما بسیج دانش آموزی و انجمن‌های دانش آموزی فعال بودند و اصل اینکه بخشی از فعالیت‌ها و اتفاقات اجتماعی به نهاد مدرسه و دانش آموزان سپرده شود، جدی‌تر بوده است اما امروز این موضوع کمتر شده است. با این وجود ظرفیت کودکان و نوجوانان کمتر نشده است و انرژی آن‌ها در بسترهای دیگری مصرف می‌شود که یک نمونه آن فعالیت در فضای مجازی است که دانش آموزان را به سمت فردگرایی و خودمحوری و نمایش خود سوق می‌دهد. فضای شبکه‌های اجتماعی بر کمرنگ شدن کارهای گروهی و جمعی دانش آموزان در مدارس، نیز موثر بوده است، این یعنی برنامه‌ریزی و طراحی دشمن نیز دقیق‌تر شده است اما مواجه ما با این پدیده دقیق و اثرگذار نبوده و نیست.
کارگردان فیلم کوتاه «مدیر مدرسه» از همراهی آموزش و پرورش در ساخت این فیلم خبر داد و افزود: آموزش و پرورش استان تهران با ما همراهی بسیار خوبی داشت و آن‌ها نیز این دغدغه‌ی فرهنگی تربیتی در فیلم را درک کرده بودند. از سویی ما یک نگاه ویژه نیز در فیلم داشتیم که همه کاراکترهای(شخصیت) فیلم به فضای آموزش و پرورش متصل باشند و از این جهت برای ما بسیار مهم بود که شخصیتی که در فیلم از بیرون وارد مدرسه می‌شود نیز بخشی از کادر نظام آموزش و پرورش باشد. بنابراین ما نمی‌خواستیم نیروی امنیتی وارد مدرسه کنیم و حراست آموزش و پرورش که می‌تواند وارد مدرسه شود، شخصیتی باشد که به مدرسه می‌آید.
فراموشی اصل استمرار و پیوستگی در مدیریت آموزش و پرورش
میکائیل دیانی با توجه به وضعیت فعلی نظام آموزش و پرورش بر در اولویت نبودنِ آن در میان مسائل اولویت‌دار کشور تاکید کرد و گفت: اینکه شروع سال تحصیلی در شرایطی است که بیش از بیست هزار کلاس درس معلم ندارند یعنی در نظم کلی کنونی، آموزش و پرورش و اهمیت مدرسه در کلیت سیاست‌های کلان کشور، فراموش شده است. مصداق بارز دیگر آن تغییر و تحول مستمر و پیوسته‌ای است که در وزرای آموزش و پرورش با آن رو به رو هستیم. هنگامی که میانگین انتصاب وزرای ما در آموزش و پرورش پایین است و در مقابل با روی کار آمدن یک وزیر تمام مسئولان ستاد تا صف آموزش و پرورش نیز به همراه او عوض می‌شوند و طبیعتا ریل‌گذاری‌ها و سیاست‌گذاری‌ها نیز تغییر می‌کنند؛ یعنی اهمیت اصل استمرار و پیوستگی و امر تربیتی فرهنگی در آموزش و پرورش، فراموش شده است.
نقد آموزش طبقاتی در فیلم «مدیر مدرسه»، رونوشتی به مسئولان
میکائیل دیانی با انتقاد از نگاه سرمایه‌محوری و سرمایه‌گذاری در مدارس خاص و غیرانتفاعی، گفت: اولویت مسئول در نظام آموزش و پرورش جمهوری اسلامی، توجه به مدارسی است که عموم جامعه امکان حضور در آن را دارند، نقدی که من با نگاه عدالت آموزشی در فیلم «مدیر مدرسه» داشته‌ام به آن دسته از مسئولانی بود که باید حواس‌شان به عموم جامعه و طبقات مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی می‌بود اما به سراغ تاسیس مدارس خاص و غیرانتفاعی رفتند و فراموش کردند که مسئولیت بالابردن کیفیت مدارسی را دارند که عموم ایرانیان در آن شرکت می کنند.
دیانی افزود: نقد کلی ما در فیلم «مدیر مدرسه» اساسا شامل رد ماهیت همه مدارس غیرانتفاعی و تعطیلی همه آن‌ها نیست؛ اما آن چیزی که وجود دارد آن است که مسئول در جمهوری اسلامی، مسئول بهبود کیفی مدارس دولتی عادی و عمومی است و نباید لزوم توجه به کیفیت‌بخشی مدارس دولتی عادی را فراموش کند.
اگر قرار باشد به مسئله عدالت در سطح کلان نگاه کنیم، چند حوزه وجود دارد که خصوصی کردن آن‌ها درست نیست. در نگاه عدالت اجتماعی، خصوصی کردن حوزه‌هایی مانند آموزش و بهداشت رد شده است. متاسفانه هم نظام بهداشت و سلامت و هم به طور خاص نظام آموزش و پرورش ما در دهه‌های اخیر به این سمت حرکت کرده است.
دانش آموز ایرانی فقط در مدارس خصوصی نیست
کارگردان فیلم «مدیر مدرسه» گفت: هدف من در فیلم انتقال آن مفهوم بوده است که وقتی مسئولان حواس‌شان به مدرسه دولتی و عمومی که اکثر افراد جامعه در آن حضور دارند، نباشد و سرگرم مدارس خصوصی شوند، بخش اکثریت جامعه را فراموش می کنند و از سویی گمان می‌کنند که همه چیز رو به راه است، چون خروجی آن مدارس خاص برایشان مطلوب بوده است. با این تفاسیر این مسئولان نسبت به مسیری که دانش آموزان در مدارس دولتی عادی طی می‌کنند، بی‌اطلاع و ناآگاه می‌شوند. بنابراین با این فرآیند جدای از اینکه عموم جامعه از آموزش با کیفیت در مدارس دولتی و عمومی، محروم می‌شوند، توجه و نگاه جامعه نسبت به کنش و واکنش آن‌ها نیز از بین می‌رود.
همچنان اجتماعی می‌سازم
میکائیل دیانی در پایان در پاسخ به سوال خبرنگار خط‌کش مبنی بر اینکه آیا همچنان در حوزه کودک و نوجوان فیلم‌سازی خواهد کرد، گفت: حوزه اجتماعی حوزه کاری و دغدغه من است. پیش از این نیز مستندهای من در حوزه اجتماعی و عموما درباره کودک و نوجوان بوده است. در فیلم‌هایی که ساخته‌ام و در آینده نیز خواهم ساخت همین مسیر را پیش خواهم برد چرا که این حوزه دغدغه ذهنی من است.
